Planowanie i kontrola dostaw
Opis przypadku i problemu do rozwiązania
Śledzenie pochodzenia oraz warunków, w jakich były transportowane oraz przechowywane produkty jest istotne dla każdego konsumenta. Jednak możliwość zapewnienia dostępu do tych informacji przez producenta oraz przewoźników jest wyzwaniem, którego nadal większość z nich nie jest w stanie zagwarantować.
Od wielu lat, w celu śledzenia i zarządzania łańcuchem dostaw wykorzystuje się czujniki RFID, jednak ich wykorzystywanie przez poszczególne organizacje i przechowywanie danych z nich związanymi w obrębie zcentralizowanych systemów nie gwarantuje ich niepodważalności towarów i może podlegać manipulacjom. Ponadto, samo ich wykorzystywanie wzbudza wiele kontrowersji w kontekście bezpieczeństwa, prywatności a także anonimowości konsumentów.
Podmioty, które biorą udział jako uczestnicy w poszczególnych łańcuchach dostaw często odgrywają tam różna rolę, mogą być zarówno producentami, jak i sprzedawcami, a czasem również odpowiadać za magazynowanie lub transport. Ponadto, mnogość uczestników oraz łańcuchów, które nie są ze sobą spięte powoduje, że firmy są zmuszone korzystać z systemów centrów logistycznych, ale również wymieniać się informacjami między sobą, przez co proces zarządzania i przepływu informacji jest niezwykle skomplikowany. W przypadku potrzeby rozwiązania sporów handlowych, podmioty są zmuszone do wyciągnięcia informacji z wielu systemów informatycznych, a następnie ich dokładnej analizy celem zidentyfikowania ich źródła. Są to procesy, które generują wysokie koszty oraz pochłaniają czas.
Główni uczestnicy procesu:
W tradycyjnym podejściu mamy do czynienia z istnieniem wielu systemów informatycznych skomunikowanych ze sobą w różnym stopniu, ale nie uwzględniających wszystkich powyżej opisanych aktorów. Często jeden aktor jest podłączony do kilku sieci informatycznych, gdzie wymienia informacje z innymi. Rozwiązywanie sporów oraz ściąganie należności z ich tytułu może być czasochłonnym procesem, który wymaga zaangażowania dodatkowych zasobów potrzebnych do wykonania zarówno czynności analitycznych, jak również administracyjnych. Ponadto żaden z aktorów nie ma pełnego wglądu w historię danego towaru oraz jego aktualny stan i położenie.
Od wielu lat, w celu śledzenia i zarządzania łańcuchem dostaw wykorzystuje się czujniki RFID, jednak ich wykorzystywanie przez poszczególne organizacje i przechowywanie danych z nich związanymi w obrębie zcentralizowanych systemów nie gwarantuje ich niepodważalności towarów i może podlegać manipulacjom. Ponadto, samo ich wykorzystywanie wzbudza wiele kontrowersji w kontekście bezpieczeństwa, prywatności a także anonimowości konsumentów.
Podmioty, które biorą udział jako uczestnicy w poszczególnych łańcuchach dostaw często odgrywają tam różna rolę, mogą być zarówno producentami, jak i sprzedawcami, a czasem również odpowiadać za magazynowanie lub transport. Ponadto, mnogość uczestników oraz łańcuchów, które nie są ze sobą spięte powoduje, że firmy są zmuszone korzystać z systemów centrów logistycznych, ale również wymieniać się informacjami między sobą, przez co proces zarządzania i przepływu informacji jest niezwykle skomplikowany. W przypadku potrzeby rozwiązania sporów handlowych, podmioty są zmuszone do wyciągnięcia informacji z wielu systemów informatycznych, a następnie ich dokładnej analizy celem zidentyfikowania ich źródła. Są to procesy, które generują wysokie koszty oraz pochłaniają czas.
Główni uczestnicy procesu:
- Producenci – firmy produkujące lub wytwarzające dany towar, mogą to być zarówno farmy, producenci elektroniki, ubrań, samochodów, kopalnie, itp.
- Przewoźnicy – grupa, która może składać się z różnych podkategorii, możemy sklasyfikować tutaj zarówno przewoźników globalnych, włączając w to transport morski oraz powietrzny, jak również regionalnych (np. firmy spedycyjne) i lokalnych (np. kurierzy, poczta).
- Magazyny – podmioty świadczące usługi przechowywania towaru, mogą to być magazyny producentów, przewoźników jak również odbiorcy towaru. Często muszą oni zadbać o odpowiednie warunki przechowywania np. w przypadku żywności lub leków.
- Administracja państwowa – podmioty, których zadaniem jest kontrolowanie przepływu towarów pomiędzy różnymi państwami. Zaliczyć tutaj można np. urzędy celne, które kontrolują ilość oraz rodzaj przesyłanych dóbr oraz odpowiadają za pobieranie należnych opłat.
- Porty i terminale – podmioty odpowiedzialne za przyjmowanie oraz rejestrowanie towarów przesyłanych drogą morską lub lotniczą na szczeblu międzynarodowym oraz krajowym.
- Banki – odpowiadające za rozliczenia pomiędzy podmiotami biorącymi udział w łańcuchu dostaw.
- Ubezpieczyciele – odpowiadający za świadczenie usług związanych z rekompensatą w przypadku utraty towaru, spadku jego jakości lub fałszerstwa.
- Klienci – odbiorcy towaru, zainteresowani szczególnie jego pochodzeniem oraz warunkami, w jakich był on transportowany lub przechowywany. Klientami producentów mogą być zarówno sklepy, odbiorcy hurtowi, jak również klienci detaliczni.
W tradycyjnym podejściu mamy do czynienia z istnieniem wielu systemów informatycznych skomunikowanych ze sobą w różnym stopniu, ale nie uwzględniających wszystkich powyżej opisanych aktorów. Często jeden aktor jest podłączony do kilku sieci informatycznych, gdzie wymienia informacje z innymi. Rozwiązywanie sporów oraz ściąganie należności z ich tytułu może być czasochłonnym procesem, który wymaga zaangażowania dodatkowych zasobów potrzebnych do wykonania zarówno czynności analitycznych, jak również administracyjnych. Ponadto żaden z aktorów nie ma pełnego wglądu w historię danego towaru oraz jego aktualny stan i położenie.
W przypadku łańcucha dostaw, nie ma konieczności eliminowania któregokolwiek z uczestników, natomiast istotną zmianą jest tutaj brak konieczności polegania na infrastrukturze IT któregoś z podmiotów. Zamiast tego stworzona może zostać jedna wspólna platforma, nie posiadająca jednego właściciela, co zapewnia zdecentralizowanie informacji w niej zgromadzonych, gwarantując ich niepodważalność i szybką replikację pomiędzy uczestnikami. Takie podejście zapewnia, że dostęp do informacji jest zdecydowanie uproszczony, a modyfikacja raz wprowadzonych informacji nie może zostać wprowadzona bez wiedzy zainteresowanych. Ponadto, dołączenie do platformy o ujednoliconych standardach dla wszystkich uczestników jest prostsze niż integracja systemów wewnętrznych poszczególnych uczestników pomiędzy sobą.
Rozwiązanie zostało opisane kompleksowo w raporcie "Blockchain w Polsce. Możliwości i zastosowania", str. 41-46.
Dostawcy technologii Planowania i kontroli dostaw
|
|